Prof. Tadeusz Kielanowski (ur. 12 września 1905 we Lwowie, zm. 6 maja 1992 w Gdańsku)
|
 Wybitny polski ftyzjatra, zasłużony nauczyciel akademicki, filozof, pisarz. Jeden z kilku, którzy mieli wielki wpływ na moje postrzeganie świata i na moje życie.
Studiował prawo i nauki polityczne w Paryżu, po czym odbył studia medyczne we Lwowie, specjalizując się w teorii i klinice chorób płuc. W latach 1944 – 1950 był współzałożycielem i dziekanem Wydziału Lekarskiego oraz rektorem Uniwersytetu Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie, później organizatorem i rektorem Akademii Medyczne w Białymstoku. W roku 1956 objął kierownictwo Kliniki Chorób Płuc Akademii Medycznej w Gdańsku. Był członkiem Akademii Nauk Medycznych, elitarnej Światowej Akademii Sztuki i Nauki, doktorem h.c. dwóch akademii medycznych, założycielem telefonu zaufania.
Poznaliśmy się w latach 80-tych, gdy jako dziennikarz Rozgłośni Gdańskiej Polskiego Radia przygotowywałem z nim wywiad dla Porannych Sygnałów (audycja w pr. I PR) właśnie o telefonie zaufania. Później zrobiliśmy wiele innych i dla radia i dla telewizji. Polubił mnie obdarzając zaufaniem. Często dzwonił do redakcji zapraszając do swojego mieszkania na X piętrze przy Grunwaldzkiej w Gdańsku-Wrzeszczu. Miał piękną żonę, która zawsze parzyła nam kawę. Później godzinami rozmawialiśmy o historii, medycynie, etyce, przemijaniu, polityce… On, stary, sławny, uznany w świecie naukowiec i ja, młody, tuż po studiach, młodzian ledwie, obrastający dopiero w piórka zawodowego doświadczenia. Słuchałem go chętnie, chłonąc każde słowo, a opowiadać umiał wspaniale, obrazowo. Docierał przy tym nie tylko do rozumu, ale i wyobraźni. Spotkania z nim były dla mnie wielką ucztą dla ducha. Pamiętam je dobrze do dziś. Dziękuję Ci PROFESORZE…
Powrót |
|
