Imam Ahmed Abdel-Rahman El-Mahdi – wnuk Mahdiego
|
 Człowiek w obecności którego obrazy z sienkiewiczowskiej “W pustyni i w puszczy” stają przed oczyma niemal na wyciągnięcie ręki. Jego dziadkiem był Mahdi, Sudańczyk urodzony w rejonie Starej Dongoli, który jako pierwszy zjednoczył współbratymców w walce o wolność, niepodległość i godne życie. W książce Sienkiewicza, napisanej z imperialnego, kolonialnego punktu widzenia, został przedstawiony jako krwiożerczy dzikus buntujący się przeciwko dobrym Anglikom. Prawda zaś była zgoła inna. Przełom XIX i XX wieku był dla Sudanu czasem pandemii. Zarządzający krajem, w imieniu Kairu, nawet nie myśleli o kształceniu miejscowej ludności. Zabytkami sztuki interesowali się jedynie jako materiałami budowlanymi. Rabowali przy tym bez opamiętania ogołacając kraj z pieniędzy, bydła i ludzi. Chłosta, rozstrzeliwanie z armaty i wbijanie na pal to kary, jakie spotykały każdego, kto stanął im na drodze. Przekleństwem Sudanu było niewolnictwo. W latach siedemdziesiątych XVIII-wieku ten niecny proceder prowadziło przynajmniej pięć tysięcy handlarzy niewolników. Zaledwie w ciągu dekady wywieziono na sprzedaż w Egipcie i Turcji ponad czterysta tysięcy kobiet i dzieci, nie licząc tych, którzy zginęli w drodze. Zgrozą były także branki do wojska. Nierzadko Nubijczycy, chcąc uniknąć wcielenia do tureckiej armii, okaleczali się, wydłubując sobie oko lub obcinając rękę.
Imama Ahmeda Abdel-Rahmana El-Mahdi poznałem w 2009 roku podczas kręcenia cyklu o Sudanie. Gościłem w jego domu w Omdurmanie stojącym na brzegu rzeki w miejscu łączenia się dwóch Nilów: Białego i Błękitnego. Doskonale widać stamtąd dwie wstęgi różnobarwnej wody płynące równolegle jeszcze kilka kilometrów. Miły pan, niezwykle gościnny i życzliwy wszystkim. Dzięki niemu mój serial: „Sudan - podróż w czasie” zyskał nowy wymiar i z pewnością dodatkową wartość.
Powrót |
|
